Gecenin kör karanlığında yine yalnızım istanbul 'un sokaklarında
Tek dert ortağım yalan ümitlerim
Üzerimde şu köhne dünyanın sinsiliği var
Kollarımda rüzgarın soğuk nefesi, içimde sensizliğin sarhoş
sitemiylebis başıma yürüyorum yollarda
Gecenin sinsi karanlığında yollarımı gözlerinin ışıltısı andınlatıyo
Sigaramın alevini söndüren rüzgar, içimdeki yangına etki edemiyo
Sokaklar boş, soğuk ve karanlık
Ne istediğimi ve nereye gideceğimi bilmiyorum
Ulaşmak istediğim tek hedefim sensin
Ulaşmak istediğim ve ulaşamadığım...
İçimdeki bulanıklığın sebebinin ne olduğuna bir türlü karar
veremiyorum
Aşk mı, sevgi mi, sensizliğe duyduğum nefret mi???
Senin o inci tanesi gölerin aklımda yine
Gecenin soğuk ıssızlığında kayboldum gidiyorum
Bir yüzü nefret bir yüzü ölüm olan ayrılığı düşünüyorum bu
sensizliğimde
Bu gece gökyüzündeki yıldızlar bile sönük
Ay ışığı sokakları aydınlatmıyo
Sensiz bu karanlık sokaklara nefes almak bile zor geliyo
Of be güzelim sensiz bu dünyada yaşamak ne zormuş
Meğer sensizlik acı bi vurgunmuş...
Anasayfa 
