BİR KIZIN İNTİHAR MEKTUBU

BİR KIZIN İNTİHAR MEKTUBU
bir kızın intihar mektubu

Elimde enjektör öylece kalakaldım Çok klasikti ama ben de arkamda bişeyler bırakmalıydım En azından ölümü tercih ettiğimi bilmeliler diye düşündüm Aslında kimseye bişey borçlu değildim,alış-verişi keseli çok oldu
Nasıl başlayacağımı bilmiyorum,şöyle mi başlasam ; Hey millet ben ölmeye karar verdim Niye biliyor musunuz çünkü yaşım 27 ye dayandı ALLAH korusun ya ölmeye değil de üremeye karar verseydim,neyseki aklım başımda Neyse,kötü alışkanlıklara bulaşmayın kendinize iyi bakın
Kimsenin öldüğümü bilmesi gerekmiyor ama en azından aileme (benden nefret etsinler diye) bişeyler açıklamak istiyorum
Annem ve babam ben 10 yaşındayken boşandı Mahkemede ise beni yalancı şahit olarak kullandı annem Yaptım Ama 1 sene sonra tekrar birleştiler
Ergenlik çağım tam bir dengesizlik içinde geçti Kaldığımız yerde hiçbir hata affedilmiyordu Hiç unutmuyorum;Bakkalda mahallenin serserileriyle laf dalaşı yaparken dedeme yakalanmıştım Banyoda bir güzel annemden dayak yemiştim Bütün aile benim kötü kız olmamdan korkuyordu Ama ben onları hayal kırıklığına uğrattım Namaza başladım Evet yırtık kotlar içinde,posterlerin arasında hiç kaçırmadan 5 vakit kılıyordum
Sigaraya 15 yaşında başladım,içkiyi zaten içiyordum Babam sağolsun İstanbul a git,okumaya bak deyip beni yapayanlız bıraktığı için babam sağolsun
17 yaşında İstanbulda yalnızdım Burnumu her deliğe sokmaya başladım,ilk delik sosyal etkinlikler kulübüydü Burada insanlar ya çiftleşiyor ya da daha rezil şeyler yapıyordu İlk sevgilim de burdan olmuştu
Artık köprü altı günlerim başlamıştı İçki içmek,şarkı söylemek,uçmak Ve sonrada bir devrimci serserinin yatağında gözlerini açmak
İstanbul da özgürmüşsün pöh Dışarı çıkarsın serserinin biri keyfini kaçırır,okula gidersin;küçümseyip kaçarsın Koca bir şehirde 4 duvar arasındasın yani
Köprü altı günlerim sürüp gidiyordu Orada içiyor,şarkılar söylüyor Bir geyik bulursam dalgamı geçip deşarj oluyordum Ama içkinin tesiri geçince acılar başlıyordu O dayanılmaz acılar
Kendimden nefret ediyor,yaptıklarımdan iğreniyordum Kahrolsun böyle insan,böyle hayat
Devrimci arkadaşların toplantılarına katılıyor,gerçekçilik adına söyledikleri şeylere gülüyordum Çünkü söylediklerine kendileri de inanmıyordu
Gün geçtikçe daha çekilmez bir hayat Kaç sevgili,kaç yatak,kaç aldattığım insan Hatta kadını ortak bir mal olarak gören son sevgilimi de hayal kırıklığına uğrattım Onu da aldattım
Artık dayanamıyorum,heryerim sızlıyor Herşeyden,herkesten nefret ediyorum O kadar yanlış yaptım ki
Yaşam artık iyice çığırından çıkmıştı
Ne yapmam gerektiğini biliyordum
Evde kimse yok Yazacak bişey de kalmadığına göre Artık bitti PERDE